مصرف تلفن همراه توسط نوجوانان: آسیب شناسی و روش های فرهنگی و فنّی مقابله

گسترش کاربری تکنولوژیهای نوین ارتباطی آثار مثبت و منفی متفاوت و گاه متناقضی برای گروه­های مختلف جمعیتی و اجتماعی به دنبال دارد. بنابراین، بهره­گیری از دانش و تخصص کارشناسان ارتباطات در حوزه­ی سیاست­گذاری فرهنگی-ارتباطی منجر به کسب شناختی دقیق­تر از جامعه شده و افزایش اثرات مثبت و کاهش پیامد­های منفی را به دنبال دارد. به میزانی که متخصصان سیاست­گذاری ارتباطی، ابزارهای کارا-تری برای کندوکاو و تعیین سیاست­ها در اختیار داشته باشند و دیدگاه­هایشان مورد توجه و مبنای برنامه­ها قرار گیرد، می­توان انتظار داشت جامعه با آسیب­های کمتر، بتواند بهره­مندی بیشتری از این فناوری­ها داشته باشد.  در این مقاله، کوشیده­ایم ضمن ترسیم تصویری اجمالی از وضعیت اقتباس تلفن­همراه توسط نوجوان  ایرانی و الگوی کاربری آن، و با مرور تجربه­ی کشورهای مختلف، راهبردهای کلی در سیاست­گذاری مصرف رسانه­ای این گروه را از نظر بگذرانیم. نگاهی به تلاش­های سایر جوامع در این زمینه نشان می­دهد که می­توان با درگیر کردن بازیگران اجتماعی مختلف (مدرسه، مربیان و خانواده) و با اتّخاذ سیاست­های ارتباطی کلان (واردات، تولید و عرضه­ی گوشی­های مخصوص نوجوانان، آگاهی­بخشی به والدین و نوجوانان1 و افزایش سطح سواد رسانه­ای)، به سازماندهی قاعده­مند الگوی کاربری نوجوانان از تلفن­همراه دست یافت.